ನುಂಗೋದ್ ಯಾಕ್ ನಮ್ ಖರ್ಮ?

ನೆನ್ನೆ ಸಂಜಿಕೆ ಅವ್ನು ಮನೀಗ್ ಬಂದಾಗ ಸಂಜೆ ಹೋಗಿ ರಾತ್ರೀನೇ ಆಕ್ಕಿತ್ತ್. ಮಗ್ಳ್ ಊಟ ಮುಗ್ಸಿ ಮಲ್ಗೋಕ್ ರೆಡಿ. ನನ್ನ್ ಗೆಳತಿ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ಲಂತ ನಾ ಅವ್ಳ್ ಜತಿ ಮಾತಾಡ್ಕಂಡೇ ಇವಂಗೆ ಕಾಪಿ ಕೊಟ್ಟೆ. ಊಟಕ್ಕಿಟ್ಟೆ. ನೀ ಉಣ್ಣು ಅನ್ನದೇನೇ ತನ್ ಊಟ ಮಾಡಿ ಉಫ್ ಅನ್ಕೊಂಡ್ ಕುಂತಿದ್ದ. ಫೋನ್ ಮುಗ್ಸಿ, ಏನಾತು ಅಂದ್ರೆ ಮಾತಿಲ್ಲ. ಉಬ್ಬಿದ್ ಪೂರಿ ತಗ್ಲಿಲ್ಲ.

ಬಾಳಾ ಹೊತ್ತು ಹಂಗೇ ಕೂತಿದ್ವಿ. ಏನಾತು ಅಂದೆ ಮತ್ತೆ. ಸಿಡೀತು ಪೂರಿ. ನಾಳಿಗ್ ಎಲ್ಲ ರೆಡಿ ಮಾಡೀಯ? ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದ್ ಹೊಂಡೋಣು ಅಂದಿದ್ದಲ್ಲ, ಏನೂ ಮಾಡಂಗಿಲ್ಲ ನೀ. ಹರಟೆಗಿರಕಿ ಹೊಡಿ. ಟೇಮ್ ವೇಸ್ಟ್ ನೀನು. ಅಂದ

ಏನ್ ಬೇಕಿತ್ತು ನಿನಗ. ಎಲ್ಲ ರೆಡಿ ಮಾಡ್ತಾಕಿ ನಾ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ತಯಾರಿದ್ರ ಆತಲ್ಲ. ಏನಾಗಬೇಕಿತ್ತು. ಏನಿದೆ ನಿನ್ ಮನಸ್ಸ್ನಾಗ ಅಂದ್ರೆ ಸುಮ್ನೆ ಗುರ್ರ್ ಅಂದ. ಒರಟನಂಗ ನನ್ ಮ್ಯಾಲೆ ಹತ್ ಬಂದ್ರ ನಾ ಏನ್ ಮಾಡೋ ಹಂಗಿದೆ? ಕೂಗಾಡೋಣು ಅಂದ್ರೂ ಯೂಸ್ ಇಲ್ಲ. ಏನ್ ಜಗ್ಳ ಮಾಡಿ ಏನಾಗೋದಿದೆ. ಅಂದ್ರೂ ಹಿಂಗೆಲ್ಲ ಸುಮ್ ಸುಮ್ನೆ ಗುರ್ರ್ ಅನ್ನೋನಲ್ಲ. ಏನೋ ಇದೆ ಅಂತಾ ಗುಮಾನಿ ಇತ್ತು.

ಬೆಳಗ್ಗೆ ಕಾಪಿ ಜೊತೆಗೆ ಬಿಸಿಬಿಸಿಯಾಗಿ ಪಕ್ದಲ್ ಕೂತಾಗ ಅವನೇ ಹೇಳ್ದ, ನೆನ್ನೆ ರಾತ್ರೆ ನಾ ಮನಿಗ್ ಬಂದಾಗ ನೀ ಯಾಕ ಫೋನ್ ಮೇಲಿದ್ದೆ? ಬೇಜಾರಾಗೋಯ್ತು, ಅದ್ಕೇ ರೇಗಿದ್ದೆ. ಇನ್ನ್ ಹಂಗೆಲ್ಲ ಮಾಡ್ ಬ್ಯಾಡ ಅಂದ.

ಹೋ ಹಂಗಾ ವಿಷ್ಯಾ. ಅವ್ನು ಆಪೀಸಿಂದ ಬಂದ್ರೂ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪ್ ಏರಿಸ್ಕೊಂಡು ಕುಂತಿರಬೋದು. ಟೀವೀ ನೋಡ್ತಾ ನಾ ಇರೋದನ್ನೇ ಮರೀಬೋದು. ಮಗಳ್ ಜೊತೆ ಮಾತೇ ಆಡ್ದೆ ವಾರಾನೂ ಕಳಿಬೋದು. ಒಂದಿನ, ಒಂದು ಸಂಜಿಕೆ ನಾ ಫೋನ್ ಮೇಲಿದ್ದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟು ಗುರ್ರಪ್ಪನಾ?

ಇದಕ್ಕೇನ್ ಪರಿಹಾರ? ಹೊಂದ್ಕೋಬೇಕಾ? ತೆಪ್ಪಗೆ ಮುಚ್ಕೊಂಡು ಬಿದ್ಕೋಬೇಕಾ?

ನನ್ನದೇ ಒಂದ್ ಲೋಕ

ಶುಕ್ರವಾರದ್ ಮುಂಜಾನೆ. ಮಗ್ಳನ್ನ ಅವನ್ನ ಕಳ್ಸಿ ಕುಂತಿದ್ದೇ ಇಂಥದ್ದೊಂದು ಯೋಚ್ನೆ ತಲಿಗ್ ಬಂತು. ಬಂದಿದ್ದೇ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡೇಬಿಟ್ಟೆ. ಬ್ಲಾಗ್ ಎಂಬೋ ಮನಿ ಮಾಡಿ ಬಾಗ್ಲ ತೆರೆದೇ ಇಟ್ಟೆ.
ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕಕ್ಕ ಕಾಲಿಕ್ಕಾತು. ಇನ್ನೇನ ಮಾಡಾಕಿ? ನಂಗಂತೂ ಈಗ ತಿಳಿಯೂಣಿಲ್ಲ. ತಿಳಿವು ಬಂದಾಗ ಮುಂದಿನ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಹಾಕೋಣಂತ. ಮೊದ್ಲ್ ತೊದ್ಲ್, ಮತ್ತ್ ಮಾತು ಅಂತಿದ್ಲು ನನ್ನಮ್ಮ. ಇದೂ ಹಂಗೇ.